Histórias que só existem quando lembradas

In het afgelegen dorpje Joutuomba lijkt de tijd stil te staan. Letterlijk, want sinds 1976 is er niemand meer gestorven. De inwoners dompelen zich onder in herinneringen, hoewel die tussen ieders vingers vandaan glippen. Madalena maakte de voormalige gloriedagen mee, en nu klampt zij zich vast aan de vervagende nagedachtenis van haar overleden echtgenoot. Nu volgen haar dagen een vaste routine: elke ochtend bakt zij brood voor Antonio's koffiehuis, elke dag weer steekt zij voorzichtig de spoorbaan over waar al jaren geen trein meer voorbij is gekomen, maakt het hek van het afgesloten kerkhof schoon, luistert naar de preek van de priester en deelt haar lunch met enkele dorpsgenoten. De komst van Rita, een jonge fotografe die mysterieuze pinhole-foto’s maakt, schudt Madalena en de andere oudjes wakker.Dit speelfilmdebuut van documentairemaakster Júlia Murat is een prachtig gefotografeerd eerbetoon, met een zweempje melancholie, aan de Paraíba-vallei in Brazilië, die ooit, in de jaren '30 van de vorige eeuw, een bloeiende streek was dankzij de koffie, maar nu een in verval geraakte regio vol braakliggende plantages.


Each citizen of Jotuomba plays an integral role in village life. Madalena is responsible for baking bread; each morning she stacks her rolls as Antonio prepares the coffee. The two share a morning ritual of arguments and insults, followed by an amicable cup of coffee on the bench outside Antonio's shop. At midday the church bells ring, summoning the villagers to mass. In the early evening, they all share a meal together. And so life proceeds in Jotuomba, the days languidly drifting into one another. The only variations seem to be in the weather. One day Rita arrives looking for a place to stay. She came upon the village while traveling through the valley, following the unused railroad tracks. She is a photographer, intent on capturing the village's special allure. Initially reticent, the townsfolk gradually open up to her, sharing their stories and allowing themselves to be photographed. Rita is comfortable with technologies old and new, and Madalena teaches her to knead dough by the light of an oil lamp. Only the village priest continues to find Rita's presence worrisome, especially when she begins asking about the locked cemetery.

Lisa Favero